Zaspanie półtorej godziny. Ominięty poranny jogging. Przelanie przez nieuwagę wody w czajniku i w efekcie spóźniona kawa, bo przed naładowaniem ekspresu trzeba było wysuszyć blat. Brak jakiejkolwiek chęci do pracy, więc ubranie się w średnio pasujące ciuchy. Dowiedzenie się w drodze do biura, że popołudniu będzie ważne spotkanie z klientem.
Pojawienie się potrzeby nawrócenia po czternastej do domu, by się przebrać, co spowoduje wieczorne nadgodziny w robocie. Prezentacja na wtorek sama się nie zrobi.
Spowodowany przez nadgodziny brak czasu na książkę, skoro jednak wypadałoby pójść pobiegać. Przygotowanie telefonu, słuchawek i kluczy. Przebranie się o dwudziestej drugiej w dres i zrobienie sobie herbaty.
Z kubkiem siadasz na kanapie i ostatecznie nigdzie nie idziesz.
Książki też nie czytasz, bo już za późno.
I w ten sposób mija Ci kolejny dzień życia.
Jeden jeszcze nie szkodzi.
Każdy ma co jakiś czas jeden taki dzień.
Każdy ma co jakiś czas jeden taki tydzień.
Każdy ma co jakiś czas takie urwanie głowy, że pod koniec piątku cudem się orientuje, że w zasadzie to jakoś wczoraj był poniedziałek, a ja bardzo chciałam pójść do kina na tamten nowy kryminał, ale teraz to już jedynie pójdę do łóżka się wyspać, może uda się seans w przyszłą środę, o ile tylko poniedziałkowe spotkanie dobrze pójdzie i nie będzie żadnych komplikacji.
Chcesz znać tajemnicę?
Na pewno będą komplikacje.
Życie ma to do siebie, że raczej nie staje się z czasem łatwiejsze, prostsze i mniej pogmatwane. Nadal składa się z wielu cudownych, błogich chwil spokoju, ale każdy mijający rok rozrzuca je coraz dalej od siebie i odpowiednia żonglerka wymaga coraz lepszych umiejętności.
Nie jest łatwo.
Nikt nie mówił, że będzie łatwo.
Można jednak się do tej złożoności przygotować. Nie spędzać czasu na ciągłym cudowaniu z kalendarzem i szukaniu pojedynczych wieczorów, odseparowanych od siebie nocy, zupełnie niepołączonych poranków. Takie kruche bańki łatwo roztrzaskują się o pędzące życie i non stop musimy odpuszczać własne aspiracje pod dyktando otoczenia.
Odwrotnie.
Przygotujmy dla siebie odgórnie twarde, szklane przestrzenie czasu prywatnego i traktujmy je na równi z pracą. Dopiero potem oblewajmy je innymi zobowiązaniami. Separujmy czas dla marzeń, rozwoju społecznego i duchowego dokładnie tak samo jak zgodnie z podpisaną umową separujemy czas na wykonanie etatu.
W ten sposób życie nie dusi.
Odwrotnie.
Przypomina nastrój ze zdjęcia w nagłówku.
Bezkres tysięcy metrów sześciennych świeżego oddechu i przebiegającą przez niego ścieżkę. A na tej ścieżce Ty. Ze skromnie spakowanym plecakiem. W lekkich, wiosennych ubraniach.
Jest chłodno i przyjemnie.
Ciao,
Cześć! Nazywam się Andrzej Tucholski i miło mi Cię tu widzieć!
Jestem dyplomowanym menedżerem i magistrem psychologii biznesu.
Lubię dobre praktyki i interesuję się szukaniem wspólnych mianowników w filozofii i nauce.
Prowadzę bloga i kanał video poświęcone strategiom projektowania fajnego, udanego życia.
Organizuję polecenia #NiedzielaDzielenia, serię #SąSuper oraz akcję SHARE WEEK.
Przygotowuję kawę w Sekretnej Kawiarni oraz ukrywam przed światem Tajemną Listę.
Na fanpage wrzucam informacje o nowych premierach i statusy tak długie że same powinny być artykułami. Uwaga: polecam dużo fajnych ludzi i często zachęcam do chwalenia się.
Od czasu do czasu montuję na statywie kamerkę i opowiadam jej coś o skuteczności, podejmowaniu decyzji lub stoicyzmie. Uwaga: bywa nieostro, bo sporo macham rękoma.
Kulisy mojej pracy, ładne ujęcia Warszawy, spore ilości książek, kawy i podróży archiwizuję amatorskimi fotkami na Instagramie. Uwaga: zdarzają się selfie.
Prowadzę tego bloga od 2009 roku. Opublikowałem tu ponad 1000 wpisów. To dużo treści, więc przygotowałem dla Ciebie drobne wsparcie. Przeczytaj o czym jest to miejsce, kim jestem ja i od czego warto zacząć lekturę na specjalnej stronie powitalnej.
AndrzejTucholski.pl to blog dla ludzi, którzy chcą więcej. Prowadzony przeze mnie od 2009 roku należy od lat do najbardziej wpływowych w Polsce. Lubię dobre praktyki i interesuję się szukaniem wspólnych mianowników w filozofii i nauce. Wierzę, że niezależnie od tego co lubi się w życiu robić, można to robić skuteczniej, spokojniej oraz czerpać z tego więcej frajdy. Nie lubię mówić innym co mają robić, więc staram się korzystać z przykładów z literatury oraz z własnego doświadczenia. Każdy wyciągnie z nich tyle, ile uzna za stosowne.
Żadnej treści na blogu nie można traktować jako profesjonalnej porady psychologicznej. Nie udzielam też takich przez mail.
Niektóre linki na blogu mogą być linkami afiliacyjnymi.
Mam nadzieję, że wszystko u Ciebie gra :)