Jak często spotykacie osobę, która pod wpływem impulsu zarzuca na kołek nieźle idącą karierę korporacyjną by wrócić na studia i podążać dalej wymarzoną ścieżką? W tym wypadku psychologiczną i to, co najlepsze, związaną z seksualnością ludzi? Niedawno miałem przyjemność poznać taką jedną odważną kobietę. Oczywiście, jak to ja, szybko przeprowadziłem z nią wywiad :)

W tym odcinku cyklu Można! (przygotowywanym we współpracy z SWPS dla rozmów z super ciekawymi ludźmi na tematy związane z nauką, rozwojem, psychologią i marzeniami) razem z Izą Jąderek porozmawiam o rozwoju osobistym, spełnianiu marzeń, seksuologii i, niestety, nadal obecnych społecznych tabu. Obecnych również w szkołach.

A wydawałoby się, że w drugiej dekadzie nowoczesnego, XXI wieku już takich za dużo nie będzie, prawda?

[divider line_type=”Full Width Line” custom_height=””]

[heading subtitle=”Kim jest Izabela Jąderek?”][/heading]

Izabela Jąderek to absolwentka, doktorantka oraz świeżo upieczona wykładowczyni SWPS, psycholog, spec od różnych kwestii związanych z seksualnością ludzi a także osoba, która dobrze wie, po co w życiu sięga. Jak sama wspomni w trakcie nagrania: jeśli chodzi o swoją ścieżkę zawodową to nigdy nie miała wyrzutów sumienia, a wyłącznie poczucie przemierzania kolejnych kroków na drodze ku swoim marzeniom.

Prywatnie jest świetnie przekazującą wiedzę, szybko myślącą i przesympatyczną osobą, która szybko zjednała sobie całą (niestety) zmarzniętą w trakcie zimowych nagrań ekipą ogarniającą przygotowanie cyklu i w efekcie wepchnęła nas wszystkich w głęboki dysonans poznawczy. No bo z jednej strony zimno jak jasny gwint, ale z drugiej: przecież chcemy słuchać dalej!

[divider line_type=”Full Width Line” custom_height=””]

[heading subtitle=”Poprzednie odcinki”][/heading]

Korzystając z okazji zapraszam gorąco do poprzednich odcinków cyklu Można!

[icon color=”Extra-Color-1″ size=”tiny” image=”linecon-icon-fire”] Wywiad-rzeka z panem Piotrem Voelkelem, multimilionerem, wizjonerem, patronem sztuk

[icon color=”Extra-Color-1″ size=”tiny” image=”linecon-icon-fire”] Wywiad z Anną Czoską, twórczynią projektu Virtual Recruiter, o którą aktualnie zabiegają międzynarodowe korporacje

[icon color=”Extra-Color-1″ size=”tiny” image=”linecon-icon-fire”] Wywiad z dr Alicją Grochowską, fenomenalną psycholog oraz ekspertem od marki miasta Warszawa

[divider line_type=”Full Width Line” custom_height=””]

[heading subtitle=”Wywiad – Iza Jąderek o wiedzy, rozwoju i edukacji seksualnej”][/heading]

Oto nagranie naszej rozmowy. Trochę skaczemy w niej po tematach, ale w ostatecznym montażu żaden nie został uwzględniony przypadkowo. Iza to mega mądry człowiek (a przy tym bardzo młody!) i trzeba z jej spójnego doświadczenia korzystać ile wlezie :) Koniecznie obadajcie odpowiedź na ostatnie pytanie. Coś pięknego.

Trzymajcie:

[divider line_type=”Full Width Line” custom_height=””]

[heading subtitle=”Transkrypcja”][/heading]

Andrzej Tucholski: Cześć, dzień dobry, w dzisiejszym odcinku cyklu „Można!” który razem z SWPS przeprowadzamy w celu prezentowania fajnych ludzi, ludzi interesujących, ludzi zarówno już uczących, albo uczących się nadal w najróżniejszych dziedzinach… chcę pokazać Izę Jąderek, która zrobiła w swojej edukacji przerwę na korporację, a prywatnie zajmuje się teraz seksuologią. Stara się edukować ludzi, zaczęła wykładać  – Iza, jak u ciebie wyglądała ta droga?

Iza Jąderek: To dosyć trudne pytanie, chociaż pamiętam jak dziś, jak siedziałam przy biurku w jednej z firm, w których aktualnie pracowałam, i pomyślałam sobie, że czas zacząć spełniać swoje marzenia. To był koniec maja, zbliżał się Dzień Dziecka, a również moje urodziny, które mam zaraz później. Pomyślałam sobie, że dosyć. Praca w korporacji nigdy nie była miejscem docelowym, w którym chciałam spędzić resztę swojego życia, zawsze chciałam być psychologiem. I pomyślałam sobie, że to jest taki moment, w którym mogę sobie zrobić prezent, zarówno na dzień dziecka, jak i na urodziny. Tego samego dnia pojechałam do szkoły i złożyłam dokumenty na studia psychologiczne. To był impuls.

Andrzej Tucholski: Nie miałaś pokus, nie miałaś wyrzutów sumienia potem, że trzeba było jednak dalej budować swoją pozycję korporacyjną?

Iza Jąderek: Nigdy nie miałam wyrzutów sumienia. Pamiętam jak po raz pierwszy uświadomiłam sobie, że chcę być psychologiem. Miałam piętnaście lat. To było w pierwszej klasie szkoły średniej. Moja droga potoczyła się inaczej, bo poszłam na studia politologiczne i studiowałam na Uniwersytecie Warszawskim. W międzyczasie wydarzyło się dużo fajnych historii, bo zajęłam się trochę polityką, pracowałam w sztabie wyborczym jednego z kandydatów na prezydenta, zapisałam się do partii, do młodzieżówki, więc wydawało mi się, że mogę się rozwijać w tych obszarach. Miałam wtedy mnóstwo ideałów związanych ze zmienianiem świata.

Oczywiście ideały mi nie zniknęły, bo cały czas je mam, natomiast to nigdy nie była moja droga, tak do końca. Pracowałam w bardzo wielu fajnych firmach, które są wpływowe, które są znane, które zmieniają w jakiś sposób światopogląd wielu ludzi.  Stwierdziłam, że to jest tylko droga do celu.

Andrzej Tucholski: Słuchaj, twoim celem aktualnie jest doktorat, tak?

Iza Jąderek: No nie tylko, nie tylko. Doktorat to jest kawałek mojej drogi, zbliżam się również do egzaminu kończącego studia seksuologiczne, także to jest jeden tylko z moich kawałków.

Andrzej Tucholski: To, co teraz wspomniałaś pokazuje, że zawsze lubiłaś łączyć bardzo dużo różnych zainteresowań na raz. Nie jesteś osobą, która lubi mieć jedną rzecz do roboty i tą jedną rzeczą się zajmuje. Moje pytanie zatem brzmi, po pierwsze, jak to jest? Po drugie, jak to łączysz, że dzisiaj pracujesz zarówno w zawodzie, jak i wiem, że się udzielasz i w mediach, i w różnych organizacjach pozarządowych, jak odnajdujesz się w takim formacie życia? Jak sobie z nim radzisz?

Iza Jąderek: Odnajduję się idealnie. Mam przede wszystkim mnóstwo radości w sobie, wiarę w swoje możliwości i na to wszystko bardzo ciężko pracuję. I zawsze chciałam robić dużo i jeszcze więcej, ja mam w sobie mnóstwo pasji i wydaje mi się, że im więcej będę mogła zrobić tym bardziej będę mogła pomóc innym osobom.

I faktycznie jest tak, że oprócz pracy gabinetowej, oprócz własnej nauki, którą mam, bo kończę studia, rozpoczęłam właśnie doktorat, i oprócz wiedzy, którą się staram przekazywać innym osobom podczas wielu szkoleń, wykładów czy warsztatów, również pracuję w organizacjach pozarządowych. Staram się wspierać ludzi tam, gdzie są jakieś problemy. Staram się pracować na rzecz osób wykluczonych społecznie, staram się poszerzać wiedzę z zakresu zdrowia seksualnego, generalnie z dziedziny seksuologii, wydaje mi się, że to są taki obszary, o których się bardzo dużo mówi, natomiast to jest taka wiedza, taka trochę ludowa.

Nie chciałabym powiedzieć tego w zły sposób lub zostać źle zrozumiana, ale dużo o tym mówimy, a wiedzy rzetelnej na ten temat jest cały czas bardzo mało. I wydaje mi się, że jeśli będziemy wspierać rzetelne podejście do nauki, rzetelne podejście do wiedzy, opartej na badaniach, to zarówno ja, jak i wiele osób pracujących w tym obszarze, będziemy mogli zmieniać świat na lepszy.

Andrzej Tucholski: To trudny temat, edukacja seksualna, w ogóle seksualność w Polsce. Rzadko poruszany w mediach, wydaje mi się takim troszkę tabu medialnym u nas. Jakie są według Ciebie najtrudniejsze nieporuszane tematy? Być może jakieś najgroźniejsze? 

Iza Jąderek: Hm. Ja w ogóle mam wrażenie, że temat seksualności jest tematem tabu. Oczywiście mówimy o tym dużo i seks jest zawsze jednym z najbardziej ulubionych tematów do rozmowy, natomiast w momencie, w którym wchodzimy głębiej, kiedy schodzimy na tematy trudne, jak na przykład edukacja seksualna, edukacja seksualna dzieci, seksualność osób starszych, seksualność osób z niepełnosprawnościami, chociażby antykoncepcja, to jednak okazuje się, że są to tematy tabu.

Mniej się sądzi, że edukacja seksualna nie jest tylko obszarem, który dotyczy dzieci, lub nastolatków, ale również osób dorosłych tak? Bo moim celem jest szerzenie wiedzy. Takiej edukacji seksualnej, żeby pokazać ludziom czym jest seksualność. Czyli zarówno na tym poziomie rozwoju psychoseksualnego dzieci, młodzieży, ale również seksualności osób dorosłych, żeby te tematy przełamywać, żeby pokazywać ludziom, że można zdobywać wiedzę.

Andrzej Tucholski: Czyli, jeśli miałabyś powiedzieć dosyć punktowo, jakie konkretnie są takie najważniejsze tematy tabu? Dla Ciebie?

Iza Jąderek: Mogę się w tym momencie podzielić kawałkiem swojej takiej wiedzy praktycznej. Prowadzimy taki projekt, który ma na celu szerzenie wiedzy z zakresu seksualności osób nieheteroseksualnych dla nauczycieli i pedagogów. Jeździmy z warsztatami i ze szkoleniami, które ja współprowadzę, do wszystkich szkół, które nas zaproszą. I ostatnio byliśmy w szkole w Warszawie, w szkole ponadgimnazjalnej. Wydawało mi się, że Warszawa jest takim miejscem, w którym akceptacja dla osób nieheteroseksualnych jest duża i zwiększa się za każdym razem, ponieważ w mediach tak naprawdę mówimy bardzo dużo na temat seksualności, mówimy dużo na temat orientacji seksualnych.

Andrzej Tucholski: Nie ma tygodnia żeby nie było jakiejś informacji.

Iza Jąderek: Dokładnie. Mówimy dużo na temat tożsamości płciowych. I w momencie, w którym mówiłam na warsztatach o tym, czym jest orientacja seksualna, o zachowaniach antydyskryminacyjnych, o tym jak nauczyciele i pedagodzy mogą wspierać nastolatki, które ujawniają się ze swoją orientacją seksualną, i dla których ta akceptacja, tolerancja i szacunek jest bardzo ważna żeby mogły się rozwijać, żeby mogły się uczyć, żeby mogły spędzać czas ze swoimi znajomymi, żeby mogły jakoś tak społecznie bardzo dobrze funkcjonować… okazuje się, że ci nauczyciele nie chcą.

Nie chcą wspierać, nie mają szacunku dla orientacji seksualnych, najczęściej tutaj przeszkodą jest ich własny światopogląd, ich własne wartości, lub to co mówi religia. I okazało się, że część nauczycieli w ogóle nie chciała słuchać tego, co mówi na ten temat nauka. I to jest dla mnie trudne.

Andrzej Tucholski: Co twoim zdaniem najbardziej by pomogło? Czy jest być może jakiś jeden element życia? Być może gdyby media zaczęły inaczej mówić? Być może gdyby ten punkt widzenia zszedł na dół, z polityki? Co twoim zdaniem byłoby takim najlepszym elementem?

Iza Jąderek: To jest trudne pytanie. Media o tym mówią bardzo dużo, oczywiście czasami jest tak, że media próbują w jakiś sposób zrobić sensację z danego tematu, i to jest naturalne. Natomiast samych obszarów seksualności, w prasie, w telewizji, w radiu, jest bardzo dużo, jest mnóstwo programów edukacyjnych i ludzie dzwonią z pytaniami. Ostatnio miałam przyjemność gościć w jednej z audycji i mówić o seksualności, i faktycznie przychodziły listy, ludzie się dzielili swoimi doświadczeniami, swoimi spostrzeżeniami, i to jest bardzo cenne.

To co byłoby mocne, to przede wszystkim wiedza, to żeby ludzie sięgali do książek, żeby byli otwarci, żeby mieli otwarte głowy, otwarte umysły i otwarte serca, na nowość, na inność, na dostęp do nauki, na dostęp do najnowszych badań. Wydaje mi się, że wiedza jest narzędziem i jest narzędziem przede wszystkim do zmiany, do pracy nad tym żeby było lepiej. Jeżeli nie będziemy chcieli się rozwijać, jeśli nie będziemy chcieli poszerzać swoich horyzontów, jeśli będziemy bazować na języku strachu, na języku prewencji, na ideologii, na demagogii, to będzie nam trudno. Natomiast jeśli będziemy starać się właśnie zgłębiać najnowsze wyniki badań, jeśli będziemy otwarci, to wtedy będzie lepiej.

Andrzej Tucholski: Jakie w takim razie są działania oddolne? W jaki sposób na przykład ja mógłbym się zaangażować? W ogóle na czym polega taka pomoc?

Iza Jąderek: W zależności od tego, jakie masz zainteresowania i co chciałbyś robić, co cię interesuje, możesz sobie wybrać z szeregu organizacji pozarządowych tę jedyną, lub kilka, które najbardziej cię interesują.

Możesz pójść na spotkanie, powiedzieć, że chciałbyś coś zrobić, i myślę sobie, że to jest w ogóle podstawowy krok, który zrobić warto. Organizacje pozarządowe są otwarte na przyjmowanie wolontariuszy i dają zazwyczaj takie zadania, w których osoba może się sprawdzić. To nie jest jakaś praca administracyjna tylko faktycznie taka praca, dzięki której będziesz miał poczucie, że masz wpływ na zmianę. Ja pamiętam jak byłam na drugim roku studiów, bardzo chciałam już zacząć pracować. Problemem jest to, że osoba bez doświadczenia psychologicznego, osoba, która nie ma nawet takiego doświadczenia w pracy wolontaryjnej, ma trudności w ogóle z dostaniem się do takiego miejsca.

Chodziłam od drzwi do drzwi, byłam chyba w trzech organizacjach pozarządowych, w których odmówiono mi takiej pracy, i trafiłam do kolejnej, gdzie przedstawiłam się i powiedziałam otwarcie, że nie mam doświadczenia, ale bardzo mi zależy na tym żeby zdobywać wiedzę. I pracowałam tam półtora roku, przychodziłam trzy razy w tygodniu, po pracy w korporacji. Kończyłam pracę o siedemnastej, zaczynałam pracę w tej fundacji o godzinie osiemnastej, siedziałam do dwudziestej, do dwudziestej pierwszej, po to żeby się nauczyć pracować z osobami, które takiej pomocy i wsparcia potrzebują.

Było to dla mnie niezwykle cenne, bardzo to doceniam, ponieważ dzięki tej fundacji otworzyły mi się drzwi na bardzo wiele możliwości. Trafiłam do szpitala psychiatrycznego, w którym mogłam odbywać indywidualne praktyki, takie praktyki, których nie gwarantowała szkoła, jako obowiązkową część programu nauczania. Pracowałam tam pod okiem najlepszych specjalistów, uczyłam się, chodziłam na odprawy, chodziłam na obchody, poznawałam pacjentów, miałam przyjemność ich współdiagnozować, oczywiście pod superwizją, miałam przyjemność rozmawiać z nimi i poznawać bliżej ich problemy, towarzyszyć im.

To było dla mnie bardzo ważne i cieszę się, że tego mogłam doświadczyć. I po tym pierwszym i po tym drugim znaczącym dla mnie doświadczeniu było mi już dużo łatwiej. Trafiłam do kolejnej organizacji pozarządowej, do drugiej organizacji pozarządowej, gdzie moje doświadczenie i to, co robię, nagle okazało się, że jest ważne, że jest cenne, że ktoś docenia moją pracę i dzięki temu było dużo łatwiej.

Andrzej Tucholski: Ile jest w takim razie prawdy w plotce, że będziesz również jednym z wykładowców SWPS?

Iza Jąderek: To nie jest plotka, faktycznie rozpoczynam pracę od przyszłego semestru jako jedna z wykładowczyń Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, także cieszę się bardzo, że będę mogła przekazywać studentom swoją wiedzę. Mam nadzieję, że będą chodzili chętnie do mnie na zajęcia, i tak już mniej żartując, mam nadzieję, że będą mogła wskazać im drzwi, które sami będą mogli otworzyć. Mam nadzieję, że będę mogła przekazywać im taką wiedzę, dzięki której zmieni się ich optyka, zmieni się ich spojrzenie, że stwierdzą, że jest dużo możliwości przed nimi, że będą chcieli dążyć do realizacji swoich celów.

Andrzej Tucholski: Jak w takim razie, gdybyś mogła, jakimś jednym zdaniem zachęcić osobę, która w życiu się nie interesowała tematyką seksualności?

Iza Jąderek: Napisać do mnie. Mój e-mail i mój telefon są dostępne na stronie internetowej, i jeżeli osoby mają wątpliwości, lub chciałby się dowiedzieć czegoś więcej, chciałyby na przykład rozpocząć właśnie swoją drogę w kierunku – czy psychologii czy seksuologii – jeśli mają pytania, nie wiedzą po prostu jak zacząć, albo gdzie się zwrócić, to mogą po prostu do mnie napisać. Ja pamiętam jak sama szukałam pomocy, jak sama szukałam wsparcia, i było mi z tym bardzo trudno. W zasadzie te kroki, które poczyniałam w kierunku wolontariatu, w kierunku pracy w szpitalu, czy później takim gabinetowym, przeszłam sama, bo nie miałam osoby, do której mogłabym się zwrócić o pomoc. I zakładam, że wśród studentów są osoby, które chciałaby jakoś zacząć pracować, ale może nie do końca wiedzą jak. Więc jeśli mają jakiekolwiek wątpliwości – zapraszam.

Andrzej Tucholski: Czy mógłbym Cię prosić o podanie mi linków do różnych najważniejszych miejsc, w których Ty możesz poświadczyć, że jest rzetelna wiedza na temat seksualności?

Iza Jąderek: Oczywiście. Zapraszam bardzo serdecznie na stronę internetową Fundacji Transfuzja, bardzo serdecznie również zapraszam na stronę Stowarzyszenia Akceptacja, na stronę Fundacji Promocji Zdrowia Seksualnego, która jest bardzo bliska mojemu sercu. Zapraszam również, tutaj w zasadzie młodzież, na stronę Pontonu, czyli takiego miejsca, które szerzy wiedzę z zakresu seksualności dzieci i młodzieży, prowadzi mnóstwo badań, zajęć z młodzieżą, myślę, że to są takie podstawowe.

Andrzej Tucholski: Ekstra, aktywne linki będą poniżej. I ostatnie pytanie, które zawsze lubię zadać: jakie jest twoje marzenie?

Iza Jąderek: Kiedy pytasz o marzenia to myślę sobie, że mam przede wszystkim cele, chciałabym się doktoryzować, chciałabym później być pracownikiem naukowym, czyli się habilitować, chciałabym przekazywać wiedzę innym, chciałabym również cały czas pracować w gabinecie, wspierać innych i towarzyszyć im w odnajdywaniu siebie.

Wydaje mi się, że kawałek tej mojej drogi, którą przebyłam, czyli od studiów politologicznych poprzez pracę w korporacji, poprzez studia psychologiczne, seksuologiczne, jest czymś, co łączy mnie z innymi osobami, przynajmniej z tymi osobami, z którymi byłam na roku. Wydaje mi się, że poniekąd, to co ja teraz mówię, to jest również głos innych osób.

Podczas swoich studiów spotykałam się z różnymi osobami, z którymi zresztą do tej pory mam kontakt, bo już się obroniłam, więc nasze studia się skończyły, które również pracują w korporacji, i które również, po wielu latach takiej pracy stwierdziły, że chcą spełniać swoje marzenia i zdecydowały się na pójście na psychologię i również chcą zostać psychologami, terapeutami. Myślę sobie, że tak naprawdę nigdy nie jest za późno. To co jest za późno to my sobie zazwyczaj robimy sami w głowie. Każdy moment jest dobry żeby zacząć, nieważne czy ma się lat dwadzieścia pięć, czy ma się lat trzydzieści pięć, i jeśli ktoś szuka takiego miejsca w sobie, takiej przestrzeni, żeby rozpocząć tą drogę, która jest w zasadzie procesem trudnym, to zawsze może, nigdy nie jest za późno, czasem wystarczy ktoś żeby zainspirować, czasem trzeba się dopytać, czasem trzeba popatrzeć na osobę, która podobną drogę przeszła. Jeśli ktoś, jeśli jakaś osoba słuchająca mnie teraz myśli sobie, że jest w podobnym miejscu swojego życia, w którym ja byłam kilka lat temu i dzięki temu będzie miała narzędzie do inspiracji, ku zmianie, to będę się bardzo cieszyć.

Andrzej Tucholski: Super, życzę ci w takim razie powodzenia, mam nadzieję, że tych ludzi będzie jak najwięcej w nadchodzących latach. Dziękuję bardzo za rozmowę.

Iza Jąderek: Dziękuję.

[divider line_type=”Full Width Line” custom_height=””]

[heading subtitle=”Co dalej?”][/heading]

Jeśli chcesz pomóc lub zainteresować się problemami związanymi z seksualnością to koniecznie obadaj działalność fundacji Transfuzja, stowarzyszenia Akceptacja, Fundacji Promocji Zdrowia Seksualnego czy też grupy edukatorów seksualnych Ponton. Robią dobrą robotę i należy im się nasza uwaga.

Potem dodaj do “lubionych” fanpage Izabeli na Facebooku oraz sprawdź, czy przemawiają do Ciebie treści z jej strony. Wydaje mi się, że warto, bo niewielu psychologów ogrywa swoją dziedzinę równie medialnie co ona. Zobacz: rano była w Dzień Dobry TVN, wieczorem wywiad na jestKulturze… ;)

Możesz wreszcie pozdrowić Izę i życzyć jej powodzenia na przyszłość. Jestem pewien, że tu zajrzy :)

Ciao,