Istnieje na świecie taki magiczny rodzaj muzyki, któremu nie sposób się oprzeć. Słuchasz sobie losowych piosenek podczas jazdy autobusem, czytasz w tle książkę i cieszysz się ze swojego siedzącego miejsca przy oknie aż tu nagle, zupełnie znienacka, kończy się jeden utwór i zaczyna kolejny. Taki nietypowy właśnie. I czujesz, że musisz tę czytaną książkę odłożyć na kolano. Że musisz spojrzeć przez okno i przeżyć do końca to, co właśnie w Tobie trwa.
Taką właśnie muzykę regularnie serwuje swoim fanom brytyjski zespół Coldplay. Ich brzmienie, czasem skromne i kameralne, czasem ogromne i koncertowe, niejednokrotnie już zafundowało mi kilkuminutowy pobyt w odrobinę innym świecie.
Ten stan zaczyna się niepozornie, ot, bardziej Ci podchodzi jakaś zwrotka. Nie mijają jednakże cztery takty a Ty łapiesz się na myśleniu, że jakaś część Ciebie chce się wyrwać i pogonić za dawno opuszczonym marzeniem, osiągnąć coś większego lub, po prostu, wziąć głęboki oddech. A ty się potem rozglądasz z zaciekawieniem dookoła bo za nic nie możesz sobie przypomnieć skąd się wziąłeś w miejscu, w którym akurat stoisz (chodzenie na autopilocie to piękna sprawa, choć bywa i zdradliwa).
Jeśli lubisz ten brytyjski zespół, na bank masz z nim przynajmniej jedno takie wspomnienie.
Moja opowieść o Coldplay jest krótka, ale i tak ją lubię. Wracałem raz do domu z uczelni. Był grudzień, zdrowo po dwudziestej, ciemno od paru godzin. Śnieg padał ogromnymi płatami, prawie pionowo. W zupełnej ciszy. Odległość dzielącą przystanek, na którym wysiadłem od mojego bloku oddzielały równe etapy wyznaczane przez złote snopy padających z ulicznych latarni świateł. Pachniało mrozem.
Violet Hill ma cichy początek, więc terkoczące hamowanie autobusu skutecznie mi go zagłuszyło. Nie wiedziałem, co za piosenka mi teraz poleci. Wraz z zejściem z ostatniego stopnia pojazdu na zaśnieżony chodnik wystartował jednakże charakterystyczny wokal Chrisa. Poznałem go z miejsca.
A reszta, jak to mówią, potoczyła się sama.
Zamienianie się rolami to świetna zabawa, nawet (a może w szczególności?) na blogu o Kulturze. Dlatego też zdecydowałem się dzisiaj odpuścić dłuższe pisanie i zostawić pełnię władzy o treści drugiej połowy notki w Twoich rękach. Widzisz pod tekstem okienko czekające na Twój komentarz? Nie pozwól mu tak tam pustemu wisieć. Wpisz w nie swoje własne wspomnienie dotyczące Chłodnego Grania i wyślij do mnie.
Stworzenie wielkiej księgi wspomnień związanej z tym zespołem brzmi jak całkiem fajny pomysł, nie sądzisz? ;)
Ciepło pozdrawia Twój bloger
Moja najnowsza książka “#mikronawyki” już w sprzedaży! Jeśli szukasz pomysłu na siebie, potrzebujesz efektów (najlepiej natychmiast), a nie bardzo wiesz jak zacząć… przywożę rozwiązanie. A nawet 200 stron rozwiązań.
(Książka dostępna jest też w pakiecie promocyjnym z poprzednim zestawem narzędzi – “Pomysł na siebie w tydzień“.)
Co prawda nie taki prawdziwy, do telewizji, ale za to za darmo. "Umowy Śmieciowe" w formie powieści w odcinkach opowiadają historię Hanny Wróbel. Dziewczyna przyjeżdża do Warszawy do pracy i już pierwszego dnia wszystko idzie dokładnie nie tak, jak sobie zaplanowała. Walczy więc nie tylko o wymarzony etat, ale też z własnymi słabościami. I z sercem. I z przyjaciółmi. I z losowymi problemami. I z pogodą. I, bądźmy szczerzy, ze wszystkim innym.
Życie w wielkim mieście nie jest proste.
Powstaje zatem pytanie: czy starczy jej na ogarnięcie tych wszystkich dramatów kawy?
Kurs uczenia się dla dorosłych to kompleksowe szkolenie uczące jak się uczyć. 17 lekcji wideo tłumaczy od początku do końca jak zbudować własny system nauki. Dzięki niemu przyswoisz psychologiczne podstawy uwagi i pamięci. Nauczysz się korzystać z najlepszych sposobów na efektywną naukę i technik pamięciowych. Zajmiemy się też motywacją i zachowywaniem spokoju w obliczu wyzwań. A wszystko podane tak, by maksymalizować mocne strony uczenia się w przypadku osoby dorosłej.
Mówiąc krótko: zawarłem w nim całość mojego prywatnego systemu do ogarniania rzeczywistości.
Kurs opiera się o moją autorską strategię PROPS.
"Ogarnij maturę w tydzień" to kompletny kurs, który dzięki 7 lekcjom wideo tłumaczy od początku do końca jak zbudować system nauki do matur. Dzięki niemu nauczysz się uczyć, rozplanujesz starania, nie zmarnujesz czasu a nawet zrobimy tak, by się za bardzo nie stresować. Każda prezentowana w nim porada została przetestowana wiele razy i pochodzi z mojego doświadczenia, a także jest oparta o naukę. I co najważniejsze - działa. Tak zwyczajnie.
Mówiąc krótko: zawarłem w nim całość mojego prywatnego systemu do ogarniania rzeczywistości.
Kurs został objęty patronatem merytorycznym Uniwersytetu SWPS.
AndrzejTucholski.pl to wielokrotnie nagradzany lifestyle'owy blog ekspercki o psychologii. Prowadzę go od 2009 roku.
Piszę na nim o praktycznym wpływie psychologii na człowieka. I o tym, jak ogarnąć zabieganą codzienność w taki sposób, by życie było spokojne i udane.
Życzę Ci bardzo udanego dnia!.
Żadnej treści na blogu nie można traktować jako profesjonalnej porady psychologicznej. Nie udzielam też takich przez mail.
W przypadku naglących problemów gorąco zachęcam do kontaktu z fachowcem - psychiatrą lub terapeutą. To profesjonaliści, którzy pół życia szykowali się właśnie po to, by dobrze pomóc potrzebującym. Warto skorzystać z ich usług!